|
Kama Wróbel Nature and Man – a broad topic which has been inspiring artists for centuries. Nowadays it also engages many authors, who try to face it when adjusting to the new reality and diversity of the media. This motif also preoccupies Hubert Bujak - an artist from Wrocław, who tries in his works to raise issues related to nature, archaic beliefs, symbols rooted in consciousness, and metaphysical themes.
Huber Bujak graduated from the Academy of Fine Arts in Wrocław and nowadays he is engaged with painting and sculpture. It is worth mentioning that in his work he puts special emphasis to the act of creation, which to a large extent - more than a problem or inspiration - conditions and influences the final form of the work. Therefore, the objects he creates cannot be clearly classified, which yet does not mean that they do not have a uniform conceptual tissue. On the contrary - the issues raised in them refer to related areas. And those have a specific, ritual aura. In his work Hubert Bujak uses a set of forms which relate to the world of plants and metaphysical symbolism, sometimes also vanitas, so it should be considered at many levels - not only visual or based on impressions but also symbolic. So, referring to the broad variety of meanings, beliefs and customs of primitive people, the artist tries to provide us with knowledge of the most basic issues, which affect the man regardless of the century or era. This includes coexistence with nature, the process of change, vegetation of plants and human existence, and finally the impassive cycle of life and passing time. That is why we should not be surprised by the motif of a scull or the image of a primitive man, who to the artist is - in his own words - the embodiment of a shadow - the side of human personality which is hidden from him. It should be stressed that Hubert Bujak’s sculptures are untypical - some of them are created in a abstract language, others have figurative meaning, touch upon conceptual practices. All this makes it impossible to define the artist’s style - and this means that he develops continuously and conducts a thorough formal experiment. Because, as he says: The sole moment of creation, which gives a sense of complete freedom, is what is most important in art. That is why in his works we will not find fixed rules or defined forms, which would predefine and describe the creative activity of the artist. Each work is an individual creation, only indirectly connected with the issues raised by its author. Hubert Bujak’s creative activity is primarily connected with sculpture. Yet it should be remembered that the artist is also a painter. And this, in stylistic terms, refers to the aesthetics of the 1980s by the avant-garde, at that time, Wrocław school. This of course includes the activity of artists connected with the New Expression trend, who used a set of formal and stylistic means characteristic of neo-expressionists. Therefore, Hubert Bujak’s painting is characterised by an enormous emotional load as well as rich content hidden in symbols. This style is quite intriguing because the artist, by departing from the typical painting conventions - using a thick contour, strong deformation and abstract colouring - is close to drawing aesthetics. Moreover, the untypical, narrow composition makes the painted objects seem not to fit in the painting space and provoke with their scale. This is of course intentional and aims to emphasise the issues shown in the paintings. As in the case of sculpture, the paintings refer to ritual, magical beliefs and the archetypes rooted in culture. And this is a great value |
Kama Wróbel Natura i człowiek – temat szeroki i od wieków inspirujący artystów. Również dziś angażujący wielu twórców, którzy dostosowując się do nowej rzeczywistości i różnorodności mediów próbują się z nim zmierzyć. Motyw ten absorbuje również Huberta Bujaka – wrocławskiego artystę, który w twórczości swej stara się podejmować zagadnienia związane z przyrodą, archaicznymi wierzeniami, zakorzenionymi w świadomości symbolami, jak i wątkami metafizycznymi.
Hubert Bujak jest absolwentem wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych i na co dzień zajmuje się malarstwem i rzeźbą. Warto jednak zaznaczyć, że w działaniach tych szczególny nacisk kładzie na akt kreacji, który w dużej mierze – bardziej niż problem czy inspiracja – warunkuje i decyduje o ostatecznym kształcie dzieła. Dlatego też wykonywane przez niego obiekty nie podlegają jednoznacznej klasyfikacji, co jednak nie oznacza, że pozbawione są jednolitej tkanki ideowej. Wręcz przeciwnie – poruszane w nich zagadnienia dotyczą pokrewnych obszarów. A te charakteryzują się specyficzną, rytualną aurą. Hubert Bujak posługuje się zestawem form nawiązujących do świata roślin i symboliki metafizycznej, czasem także wanitatywnej, przez co dobrze jest twórczość tę rozpatrywać na wielu poziomach – nie tylko wizualnym czy wrażeniowym, lecz również symbolicznym. Odwołując się bowiem do szerokiej gamy znaczeń, wierzeń i zwyczajów ludów pierwotnych, artysta stara się przekazać nam wiedzę o niejednokrotnie najprostszych kwestiach, które niezależnie od wieku czy epoki dotykają człowieka. Mowa tu zatem o współistnieniu z naturą, o procesie przemian, wegetacji roślin i egzystencji ludzkiej, czy w końcu o niewzruszonym cyklu życia i przemijaniu. Dlatego też nie powinien zdziwić nas motyw czaszki czy wizerunek człowieka prymitywnego, który jest dla artysty – jak mówi – uosobieniem cienia – tej strony ludzkiej osobowości, która jest przed nami ukryta. Warto zaznaczyć, że wykonywane przez Huberta Bujaka rzeźby są nietypowe – czasem utrzymane w abstrakcyjnym języku, innym razem w całkowicie figuratywnym, ocierają się także o praktyki konceptualne. Wszystko to sprawia, że nie da się jednoznacznie określić prezentowanego przez artystę stylu – a to świadczy o nieustannym rozwoju i wnikliwie prowadzonym eksperymencie formalnym. Bo jak mówi: W sztuce najważniejszy jest sam moment kreacji, dający poczucie pełnej wolności. I dlatego też w sztuce tej nie odnajdziemy sztywnych reguł czy określonych form, które odgórnie charakteryzowałyby i precyzowały twórczość wrocławskiego artysty. Każda z prac jest bowiem indywidualnym tworem, pośrednio tylko łączącym się z odgórną, poruszaną przez twórcę problematyką. Twórczość Huberta Bujaka kojarzy się przede wszystkim z rzeźbą. Dobrze jednak pamiętać, że artysta ten zajmuje się również malarstwem. A to, pod względem stylistycznym nawiązuje do estetyki proponowanej w latach 80. XX wieku przez awangardową wówczas szkołę wrocławską. Mowa tu oczywiście o działaniach artystów związanych z nurtem Nowej Ekspresji, którzy posługiwali się charakterystycznym dla neoekspresjonistów zestawem środków formalno-stylistycznych. Dlatego też malarstwo Huberta Bujaka odznacza się ogromnym ładunkiem emocjonalnym, jak i bogatą, ukrytą w symbolach treścią. Styl ten jest dość intrygujący, bowiem artysta odchodząc od typowej konwencji malarskiej – posługując się grubym konturem, silną deformacją, groteską i abstrakcyjnym kolorytem – zbliża się do estetyki rysunkowej. Ponadto nietypowa, ciasna kompozycja sprawia, iż namalowane obiekty wydają się nie mieścić się w przestrzeni obrazowej, przez co w pewien sposób drażnią swoją skalą. Oczywiście jest to zabieg celowy, mający za zadanie podkreślić wymowę poruszanych w obrazach problemów. A te – podobnie, jak w przypadku rzeźby – odnoszą się do rytualnych, magicznych wierzeń, jak i zakorzenionych w kulturze archetypów. I jest to wielka wartość. |